Sylvesterloop 2019: knallend het jaar uit!

Wat kan er in een jaar toch veel gebeuren. Sommige dingen plan je, werk je naartoe. Andere dingen komen spontaan op je pad of laten de tijd even stil staan, van het ene op het andere moment. Ook 2019 was zo’n jaar, met op de valreep helaas ook nog een pikzwart randje. Op de laatste dag van het jaar sluiten veel (hard)lopers het jaar rennend af met een laatste ‘run’. In Middelrode wordt dan traditiegetrouw de Sylvesterloop georganiseerd, waar dit jaar bijna 1000 mensen op af kwamen. Voor de gezelligheid of om op de valreep nog een mooie prestatie neer te zetten. Ook ik stond natuurlijk in ons eigen BaMi aan de start, samen met mijn middelste Luka, Jens en Patrick. Carla, Demian en Vajèn zouden langs de kant staan om ons aan te moedigen, dus dit was bij voorbaat al een geslaagde dag!

De afgelopen maanden was al gebleken dat ik fitter was dan ooit. Op verschillende momenten had ik mijn PR’s op de 5k, 10k, 15k én halve marathon al verbeterd en dat smaakte naar meer. Vooraf had ik mezelf voorgenomen om nog één keer voluit te gaan en het jaar knallend af te sluiten. Ik had me voorgenomen om helemaal vooraan te starten en me aan te sluiten bij Erwin en Nienke, twee mensen uit Berlicum waarvan ik weet dat ze heel snel kunnen lopen. Erwin is een oude vriend van vroeger en van hem weet ik dat hij kilometers kan lopen rond (vaak onder) de 4 minuten. En Nienke is onder hardlopers een bekende in de regio: zij wint bij de dames regelmatig wedstrijden waar ze aan meedoet en heeft PR’s waar ik alleen nog maar van kan dromen. Mijn plan was dan ook om bij deze twee aan te sluiten en te zien hoe lang ik bij ze kon blijven. Nadat we het nog kort over mijn Nike Vaporfly’s gehad hadden (tja, ze vallen nu eenmaal op), die ik bewust aangetrokken had met het oog op snelheid, was het tijd om te starten

Meteen na het startschot pakten we een snel tempo van zo’n 3:53 min/km. Dat voelde goed en we vormden meteen een groepje van drie, al was de derde persoon niet Erwin, maar kregen Nienke en ik gezelschap van een voor mij onbekende loper. Ik besloot de kop te pakken en te zien hoe lang ik dit tempo vol kon houden. Ik weet van mezelf dat ik vaak te snel van start ga met km’s onder de 4 min, maar dat ik vervolgens snel terugval naar km’s net boven de 4 min. (zoals een maand eerder bij de Krollenloop, waar ik mijn PR 10km liep). Vandaag voelde ik me echter heel sterk en kon ik het tempo goed volhouden. Bij deze run loop je rondes van iets meer dan 5 km en ik had al snel in de gaten dat ik mijn PR op de 5 km zou gaan verbeteren. Ik voelde daardoor meteen de neiging om te gaan versnellen, maar ik bleef gelukkig rustig en deed dat niet. Ik wilde immers nog twee rondes lopen en een versnelling zo vroeg in de wedstrijd zou roet in het eten kunnen gooien. Een goede keuze want ik verbeterde toch mijn PR op de 5k met zo’n 16 seconden (19:38 naar 19:22) en ik kon fijn doorlopen.

De tweede ronde bleken we nog met zijn tweeën te lopen. De derde loper had moeten lossen of hield het na één ronde voor gezien. Samen konden we een heel constant tempo lopen en hadden we ook in deze tweede ronde weinig verval. De km’s bleven grotendeels onder de 4 min/km en ik kon dat nog steeds volhouden! Een PR op de 10k lag ineens binnen handbereik en sterker nog: mijn eerste sub40. Iets waar ik al lange tijd van droom, maar waarvan ik dacht dat dit voorlopig nog niet zou gaan gebeuren. Vandaag kwam dat ineens wel heel dichtbij en het enige wat ik moest doen was dit razendsnelle tempo (voor mij althans) volhouden. Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker nu we in de tweede ronde ook de achterblijvers en eerste wandelaars op de route zouden gaan inhalen. Hierbij had ik het voordeel dat ik samen met de snelste dame liep: zoals gebruikelijk worden de eerste man en eerste dame begeleid door een fietser, zodat de organisatie kan zien wie er voorop lopen. Deze fietser zorgde er steeds voor dat wandelaars op tijd wisten dat wij eraan kwamen en aan de kant gingen. We hadden dus weinig hinder bij het inhalen en konden ons tempo vasthouden. Mijn grootste beloning van de dag volgde al snel bij het 10km-punt: 39 minuten en 7 seconden. Oftewel mijn eerste sub40, een verbetering van mijn PR met bijna anderhalve minuut… bizar! Toen we ongeveer een kilometer later de streep voor de tweede keer passeerden, moet de euforie van mijn gezicht af te lezen zijn geweest, dat kan niet anders. “Vandaag voor het eerst 10km onder de 40” zei ik vlug tegen Nienke, die gevat reageerde met “Komt vast door die schoenen!” Zo gingen we de laatste ronde in, nog steeds in nagenoeg hetzelfde tempo.

Maar het tempo zakte een kleine beetje tijdens het eerste stuk van de derde ronde. Ik merkte dat ik het wat lastiger kreeg en het kopwerk niet meer zo strak door kon trekken. Nienke nam daarop bij het open stuk langs het kanaal de kop over en plaatste een versnelling. Aan- of afhaken? Mijn benen werden zwaarder, mijn longen begonnen te branden, maar het lukte me om aan te haken. Ik herstelde enigszins en het lukte me zelfs om weer wat kopwerk te doen. Maar met nog ruim een kilometer te gaan kwam er weer een versnelling. Dit keer kon ik niet aanhaken en moest ik een klein gat laten. Op de laatste paar honderd meter probeerde ik nog één keer te versnellen en dichterbij te komen, maar mijn lijf had vandaag echt al het maximaal haalbare gegeven. Uiteindelijk kwam ik over de streep in 1:02:45, waarbij ik tussendoor ook nog mijn PR op de 15k nog had verbeterd naar een tijd ruim onder het uur (58:58). Na een korte felicitatie en bedankje richting de (wederom) snelste dame, zocht ik vlug mijn grootste fans op: Carla en de kinderen!

Ik knuffelde de kinderen, gaf Carla een kus en vertelde natuurlijk vol enthousiasme over mijn nieuwe records. Man, wat was ik blij. Daarna ging ik snel naar binnen om me om te kleden, want ik wilde Patrick (een vriend) binnen zien komen. Terwijl Carla met de kinderen alvast naar huis fietste, sprak ik nog even met Erwin (een hele snelle tijd zat er vandaag helaas niet in voor hem) en zag ik kort daarna Patrick finishen. Samen dronken we nog wat, tot het tijd was om naar huis te gaan. Tijd voor oliebollen, een drankje en vuurwerk. Tijd om 2019 gedag te zeggen en 2020 te verwelkomen. Vandaag was het me in ieder geval gelukt om 2019 op sportief gebied knallend af te sluiten. Benieuwd wat 2020 allemaal voor me in petto heeft…

David