Op zondag 27 juni 2021 sta ik aan de start van mijn grootste sportieve uitdaging ooit: een Ironman 70.3. Oftewel een halve triatlon, Ironman is gewoon een stoere naam die marketingstechnisch beter werkt. Natuurlijk voor KiKa, maar dit keer gewoon in ons eigen kleine kikkerlandje: in West-Friesland.

Vorig jaar zomer pakte ik het fietsen voor het eerst serieus op. Door een blessure kon ik tijdelijk niet meer hardlopen, maar door het fietsen bleef ik toch fit. Ik leende een fiets en kon zo mijn kilometers maken. Dat beviel zo goed, dat ik toen mijn blessure hersteld was ook door ging met fietsen. Ik merkte dat de afwisseling tussen hardlopen en fietsen blessures hielp voorkomen en dat mijn lichaam er sterker van werd. Een win-win-situatie zou je kunnen zeggen.

Dankzij veel ‘duimpjes omhoog’ bij een onlineactie van Mantel, kon ik onverwacht een eigen racefiets aanschaffen. De geleende fiets bracht ik terug en ik kocht een racefiets van Specialized. Mijn doel was om deze fiets te gebruiken als voorbereiding op de marathons van Tokio en Berlijn, de 1/4 triatlon van Rosmalen Γ©n om hiermee de Mont Ventoux te gaan beklimmen, een jaarlijkse actie van de school waar ik werk. Mooie plannen, totdat corona roet in eten gooide…

Tijdens de intelligente lock-down waren de scholen een hele tijd gesloten, waardoor ook ik vanuit huis moest gaan werken. Hierdoor had ik ineens meer vrijheid om mijn dagelijkse planning in te delen waardoor ik bijna elke dag wel even naar buiten ging om te sporten. Een uurtje hardlopen, een rondje fietsen en ik ging zelf zwemmen. Ik zat boordevol energie en voelde mijn lichaam elke dag sterker worden. Maar waarvoor eigenlijk? Mijn wedstrijdkalender was helemaal leeg! Ik zocht mijn eigen uitdagingen en liep zo nieuwe persoonlijke records op de 5 km, 10 km en zelfs de marathon. Ik maakte meer fietskilometers dan ooit tevoren en met mijn eigen wetsuit begon ik ook het zwemmen steeds leuker te vinden. Ik probeerde zelfs een 1/8 triatlon en geloof me of niet: ik vond het nog leuk ook! Ik deed er nog eentje, en nog eentje…

En toen wist ik wat me te doen stond: ik opende mijn laptop en schreef me in voor KiKa Extreme, de Ironman 70.3 in West-Friesland. Dat betekent dus 1,9 km zwemmen, 90 km fietsen en 21,1 km hardlopen. Dingen die ik los van elkaar prima kan volbrengen, maar als ze samenkomen ineens een grote uitdaging worden. Het betekent namelijk een fysieke inspanning van bijna 6 uur, waarbij doorzettingsvermogen, kracht, souplesse, uithoudingsvermogen en intelligentie allemaal nodig zijn.

Natuurlijk een uitdaging die ik weer aanga voor KiKa. Zoals iedereen wel weet zet ik me met mijn gezin hier al enige jaren voor in. Geld ophalen koppelen ik steeds aan een persoonlijke sportieve uitdaging. Dit jaar hadden dat de marathons van Tokio en Berlijn moeten zijn, waarvoor we zo’n 15.000 euro opgehaald hebben. Die zijn echter doorgeschoven naar 2021, waarmee een doel op de korte termijn verdween. Met deze Ironman heb ik iets nieuws gevonden om vol voor te gaan. Ondanks dat het pas in juni volgend jaar is, begin ik nu al met trainen. Er zijn zoveel facetten die ik dit jaar nog kan verbeteren, waarbij de techniek van het zwemmen de grootste uitdaging wordt. Maar naast de sportieve uitdaging, heb ik hiermee ook weer een nieuwe uitdaging voor KiKa gevonden. Een uitdaging waardoor we weer doorgaan met het ophalen van zoveel mogelijk geld voor dit ontzettend belangrijke doel.

Zo werd de afwisseling tussen twee sporten ineens een nieuwe uitdaging van drie sporten. Een uitdaging waarbij ik alle hulp en support kan gebruiken. Ga jij me volgen op mijn weg naar Tokio, naar Berlijn en nu dus ook naar West-Friesland? Ik hoop het!

David