Afgelopen donderdag was de eerste van mijn ‘8 hardloopevenementen in 8 weken’: De Maliskampse Bosloop. Tijd voor een terugblik!
De route door de bossen van Maliskamp werd in Runner’s World een “verborgen parel” genoemd. Gelukkig woon ik op een steenworp afstand van dit bos, dus ben ik hier regelmatig te vinden. Het evenement, georganiseerd door Loopgroep Rosmalen is kleinschalig, laagdrempelig en goedkoop (slechts 3 euro), maar mag zeker als volwaardige evenement gezien worden.
Mijn doel was vooraf kort maar krachtig: finishen onder de 22 min. Ik heb nooit eerder een wedstrijd van 5km gelopen, dus mijn PR was gebaseerd op mijn snelste tijd tijdens een 10km. Dat was rond de 21 minuten en 30 seconden, dus daar wilde ik dit keer in de buurt komen. Of beter nog: eronder duiken.
Om 19.30 uur zou de start zijn, dus iets voor 19.00 uur vertrok ik vanuit huis. Het is voor mij slechts 5 minuutjes rijden, dus tijd genoeg. Aangekomen bij het sportpark van Maliskamp was er al volop bedrijvigheid. Ik zag veel lopers van atletiekverenigingen (Prins Hendrik, O.S.S. VOLO), hardloopgroepen (Rosmalen) en ook de organisatie van de Engelenrun was in grote getale aanwezig. Veel ervaren lopers dus, een paar snelle jongens ook. Mooie opkomst! Ik haalde snel mijn startnummer op en besloot om een klein stukje in te gaan lopen. Dat doe ik niet altijd, maar vandaag was dat nodig. Een dag eerder had ik voor het eerst sinds tijden weer een voetbalwedstrijd gespeeld (ouders tegen hun kinderen) en mijn beenspieren protesteerden vandaag behoorlijk. Voetballen (interval) en hardlopen (duur) zijn dan toch twee totaal verschillende sporten. Goed inlopen en de spieren losmaken was dus belangrijk. Dat ging redelijk, al bleven vooral mijn bovenbenen behoorlijk op spanning staan. Benieuwd hoe dat tijdens de wedstrijd zou gaan.
Mijn eerste 5km, hoe zou dat zijn? Een race van 10km indelen kan ik inmiddels vrij aardig, maar op 5km wordt er toch meer explosiviteit verwacht. Meteen snel van start gaan? Of toch rustig beginnen en opbouwen? Ik wist het niet zo goed. Om mijn doel te halen zou ik een ‘pace’ van 4:12 p/km of lager moeten lopen, dat moest lukken. Mijn valkuil is om altijd te snel te starten, waardoor ik na 5km wat verval krijg. Maar vandaag zou ik dan al bij de finish zijn, dus snel starten was geen probleem. Ik besloot om gewoon vooraan te gaan staan, met de snelle jongens mee te gaan en te zien hoe het dan zou gaan.
Een paar minuten later dan gepland, om ook een paar verlate hardlopers nog aan te laten sluiten, klonk het startschot. De eerste paar honderd meter probeerde ik met de snelsten mee te gaan. Pfff, dat viel nog niet mee. Mijn bovenbenen voelden toch een stuk zwaarder dan gehoopt en ik wist dat ik dit tempo nooit lang vol zou houden. Na een halve kilometer nam ik dus wat gas terug, maar voldoende om de eerste kilometer onder de 4 minuten te lopen. Dat was mooi, dat kan ik meestal wel twee kilometer volhouden. Helaas vandaag dus niet: de snelle start, de zware benen en de warmte die in de bossen bleef hangen zorgden ervoor dat ik het best zwaar had. Ik werd al snel door een paar hardlopers ingehaald die duidelijk meer ervaring hadden met het lopen van een 5km. Op dat moment was het voor mij echt even zoeken naar een goed ritme en hopen op een paar lopers die ongeveer hetzelfde tempo lopen.
Ongeveer halverwege kwam ik een beetje tot rust en vond ik mijn ritme. Een stukje voor mij liepen twee lopers die niet verder van me wegliepen: ik had een punt om me op te richten. Ik besloot hun tempo te volgen en te kijken of ik langzaam wat dichterbij kon komen. Dat werkte! Kilometer vier ging weer een flink stuk sneller en met nog een kilometer te gaan had ik ze bijgehaald. Bij een oversteek liep een voorbijganger een beetje in de weg. Ik kon deze man gelukkig goed ontwijken, in tegenstelling tot de twee lopers die ik bijgehaald had. Zij moesten heel eventjes inhouden, waardoor ik een klein gaatje kon slaan. Ik besloot er mijn persoonlijk strijd van te maken om nu in ieder geval hen voor te blijven. Ik versnelde heel even en pakte toen weer mijn ritme op. Dit ging goed en na 5km liep ik over de matten van de tijdsregistratie heen. Maar dit was de finish nog helemaal niet! Die lag nog een paar honderd meter verderop. Ik perste er nog een soort van eindsprint uit en kwam na 21 minuten en 52 seconden over de echte finish.
Jeetje, een 5km is toch echt heel anders dan een 10km wedstrijd. In ruim 20 minuten was ik echt helemaal tot het gaatje gegaan en zat mijn hartslag continu boven de 170. Ik ging even in het gras liggen, dronk wat water en at een banaan. Langzaam maar zeker kwam ik weer op adem. Ik kletste daarna nog wat met een andere loper, bedankte de organisatie en terwijl ik terugliep naar mijn auto zag ik de laatste lopers nog net binnenkomen.
Ik was gefinisht net onder de 22 minuten dus mijn doel was gehaald! Maar doordat het 5km-punt een flink stuk voor de finish lag, wist ik nog niet wat mijn tijd op die exacte afstand was. Dat zou zomaar eens onder de 21 minuten kunnen zijn. Eenmaal thuis toen ik ging zoeken op internet, kwam het verlossende antwoord: 20 minuten en 35 seconden. Een dik PR dus! Ik was als 17e man en 18e overall gefinisht in een veld met 128 deelnemers. Kortom, een resultaat om tevreden over te zijn.
De Maliskampse Bosloop was inderdaad kleinschalig, laagdrempelig en goedkoop. Maar verder ook goed georganiseerd, gezellig en in een schitterende omgeving. Als de randvoorwaarden zo goed zijn, kunnen plezier en prestaties eigenlijk niet uitblijven. Dat was bij mij gelukkig het geval. Complimenten voor Loopgroep Rosmalen zoals zij dit evenement hebben neergezet. Volgend jaar kom ik zeker weer terug!
David
David Draaft Door 