Trainingsschema’s zijn soms superhandig, soms ook om gek van te worden. Tips en adviezen van mensen om je heen zijn fijn en goed bedoeld, maar soms ook ontzettend irritant. Internet staat vol met wat je maar wilt weten, maar waar begin je met zoeken? Wat je ook wilt weten, uiteindelijk is er maar één ‘ding’ dat bepaalt wat je aan kunt en waar je grenzen liggen: jouw eigen lichaam. De afgelopen weken heb ik dat zelf weer aan den lijve ondervonden.
In de laatste kilometers van de Two Rivers marathon kreeg ik last van mijn knie. Ondanks een aantal dagen rust, bleven de klachten. Als ik ging lopen was er de eerste kilometers niets aan de hand, maar na zo’n 5 à 6 kilometer kwam de pijn opzetten en ging niet meer weg. Wat was dit, waar kwam het vandaan en – belangrijker – hoe kwam ik er van af? Dus ging ik op zoek naar antwoorden. Ik struinde het internet af, sprak met verschillende ervaren hardlopers en vroeg om advies aan een bevriende fysiotherapeut. Twee vragen kon ik snel beantwoorden. Wat is het? Een lopersknie. Waar komt het vandaan? Overbelasting. Tot dusverre niets verrassends. Maar de vraag hoe ik er van af kon komen bleef onbeantwoord. De adviezen liepen uiteen van volledige rust tot groot fysiek onderzoek bij een fysio. Maar wat is nou wijsheid?
Eigenwijs als ik ben, besloot ik na een paar dagen rust toch een langzame duurloop te doen, in de hoop dat het over zou zijn. Maar ook nu kwam de pijn na 6 km weer opzetten. Toen ben ik gaan nadenken. Rust nemen is belangrijk, maar hoe lang is onduidelijk. Pijn moet ik zien te voorkomen, maar 6 km lopen zonder pijn gaat dus prima. Ik maakte een nieuw plan: voorlopig geen lange duurlopen doen, maar de komende twee weken alleen korte tempoloopjes. Als dat goed gaat, kan ik vervolgens bekijken of opbouwen weer mogelijk is. Met dit plan ben ik afgelopen weekend aan de slag gegaan.
Zaterdag liep ik een rondje van 6 km in een snel tempo. In het begin merkte ik dat ik onzeker was over mijn knie, maar gaande weg verdween dat gevoel en kon ik lekker doorlopen. Binnen 25 minuten was ik weer thuis. Moe, voldaan en belangrijker… zonder pijn! Op zondag besloot ik weer een rondje te lopen om te zien wat een dag later de reactie zou zijn. Het tempo hield ik dit keer bewust wat lager, maar ook nu kon ik weer heerlijk lopen zonder pijn. En gistermiddag liep ik in de zon een fijn rondje van 6,5 km, weer zonder problemen. Missie geslaagd, ik kan weer pijnvrij hardlopen!
Door goed te luisteren naar mijn lichaam, in combinatie met de vele adviezen die ik heb gekregen en gevonden, weet ik nu wat ik moet doen. De komende weken staan voor mij in het teken van veel korte tempoloopjes in combinatie met duidelijke rustmomenten. Dit zal ik afwisselen met krachttraining, om zo ook de rest van mijn lichaam sterker te maken.
Adviezen zijn fijn en motiverend, schema’s zijn handig en vaak goed onderbouwd, maar uiteindelijk is het jouw eigen lichaam dat bepaalt hoe het gaat. Wat kun je aan? Hoe lang hou je het vol? Luister naar je lichaam en vooral, ben er heel zuinig op!
David
Jup, helemaal waar. ’t Is niet altijd tof, maar beter meteen voorzorgen pakken in plaats van alles veel erger te maken. Goeie reflex David! Groetjesssss X
LikeGeliked door 1 persoon
Ik probeer het altijd positief in te zien. Deze (voor mijn doen) korte loopjes zijn ook wel tof en nu kan ik werken aan mijn snelheid en explosiviteit!
LikeGeliked door 1 persoon
Voila, da’s de spirit! Altijd positief 💪💪
LikeGeliked door 1 persoon
Ben benieuwd of het zo blijft.
Mijn advies zou zijn om voorlopig te gaan fietsen. Eventueel gecombineerd met je korte duurloopjes. Je knie dient in beweging te blijven en gesmeerd te worden. Zo heb ik ook een meniscusoperatie voorkomen. Duurt helaas wel wat langer dan een paar weken.
LikeGeliked door 1 persoon
Fietsen is precies wat ik nu ook doe. In het weekend met het gezin of door de week van en naar mijn werk. Inderdaad dat in combinatie met de korte loopjes. Precies wat het plan is dus! Ik ben ook benieuwd of het werkt…
LikeLike