Een aaneenschakeling van geluksmomenten

Deze week zorgde mijn oudste zoon Demian (11) voor een bijzonder geluksmomentje. Toen hij uit school kwam verraste hij me met een prachtig stripverhaal over mijn marathonavontuur in New York een jaar geleden. Je moet weten dat Demian a-sportief is. Voetbal, basketbal, hardlopen, turnen, hij heeft van alles geprobeerd om te ontdekken dat hij op dit moment gewoon niet van sporten houdt. Hij heeft andere interesses en dat is goed. Wat dat betreft een groot verschil met mij. Daarom is het des te mooier dat hij toch zo meeleeft met mijn avonturen en dat op deze manier tot uiting laat komen. Een prachtig cadeau!

Luka (9), mijn andere zoon en de middelste van het stel, is juist wel ontzettend sportief. Hij is een fanatieke voetballer en heeft ook aan freerunning gedaan. Als er een hardloopwedstrijd in de buurt is en er is een kidsrun bij, dan doet hij daar graag aan mee. En wat is hij dan snel! Zo won hij al medailles in zijn leeftijdscategorie tijdens de Wielenloop in Rosmalen. Luka is een echte doorzetter, zo bleek ook afgelopen zaterdag weer tijdens zijn voetbalwedstrijd. Tot twee keer toe vloog zijn bril door de lucht omdat hij een bal in zijn gezicht kreeg. Maar hij ging door en sleepte er met zijn team een verdiend gelijkspel uit. Dat doorzettingsvermogen, zo knap!

Bij Vajèn (4), onze dochter en de jongste van de drie, is het nog afwachten waar het heen gaat. Zij laat zich niet een bepaalde richting in duwen, maar heeft echt een eigen wil. Ze is helemaal gek van dansen en bewegen. Als we gaan wandelen trekt ze ook graag een sprintje met papa of haar broers. “Kom, wie het eerst bij die boom is papa!” Daarom dachten we twee jaar terug dat ze het wel leuk zou vinden om aan de kidsrun tijdens de Omloop van Empel mee te doen. Dat bleek een verkeerde inschatting! Ik denk dat de foto hieronder (vooral het gezicht van Vajèn) voldoende zegt.

Bij de Wielenloop is dat grote konijn (zo’n grote pop waar iemand in zit) nog een sta-in-de-weg. Die vindt ze zo eng, dat ze daar nog niet mee heeft durven doen. Vajèn kijkt de kat graag eerst uit de boom, maar als ze eenmaal los komt, is er geen houden meer aan. Misschien is 2019 wel het jaar waarin ze helemaal los gaat komen, wie weet.

Kinderen moet je niet dwingen om iets te doen. Ze moeten de ruimte en kansen krijgen om uit te proberen en te ontdekken wat zij zelf leuk vinden en waar hun talenten liggen. Als ze maar gelukkig zijn; het is een cliché, maar o, zo waar. Trouwens, vroeger vond ik voetballen geweldig en hardlopen verschrikkelijk. Door de jaren heen kunnen interesses dus ook veranderen.

Mijn drie kinderen zijn de mooiste en liefste kinderen van de hele wereld. Ik weet het, dat zegt iedere ouder over zijn kind, maar bij mij is dat echt zo. Honderd procent. In ieder geval zorgen mijn kinderen ervoor dat het leven bij ons thuis nooit saai is. Een aaneenschakeling van geluksmomenten. En zo nu en dan speelt het hardlopen daar een rol in. Actief of passief, ieder op zijn eigen manier.

David