Genieten in New York

Soms ben je zo fijn aan het lopen, dat je wel uren door kunt blijven lopen. Vandaag was zo´n fijne dag. De zon scheen hoog aan de hemel en terwijl ik langs het Maximakanaal liep, ging ik in gedachten een jaar terug in de tijd.

Zondag 5 november 2017. Al tijden stond die dag met hoofdletters en uitroeptekens in mijn agenda. Maandenlang had ik er samen met Carla en de kinderen naartoe geleefd: de Marathon van New York! Een droom die uit zou komen, maar alleen als we zouden slagen in onze missie. Ik had mijn deelname namelijk gekoppeld aan Kika: als ik genoeg geld zou ophalen voor dit ontzettend goede doel, mocht ik gaan. De hulp en steun die ik vervolgens kreeg was geweldig. Familie, vrienden, collega’s maar ook totaal onbekenden doneerden geld. Bedrijven uit het hele land, van Brabant tot in Groningen, verbonden hun naam aan mijn actie. Het liep als een trein en uiteindelijk had ik in minder dan een jaar maar liefst 11.636,37 euro opgehaald voor Kika. Ik mocht naar New York!

Zo stond ik op 5 november aan de start van volgens velen de “Marathon der Marathons”. Mijn beste vriend Björn was met me meegegaan en samen hadden we de afgelopen dagen de stad al bewonderd. Een verrassing was het dat ook Carla met haar moeder en zus naar NY kwam om me te steunen en dit avontuur samen te beleven. Maar die zondagochtend, heel vroeg, waren zij er niet om mij te helpen. Samen met de andere Kika-lopers en de vele duizenden hardlopers van over de hele wereld zaten wachtte ik uren in het startdorp op dat ene moment: de start. We waren met velen, maar toch was iedereen alleen. Ondanks alle steun en hulp van de afgelopen tijd was nu het moment aangebroken waarop ik het zelf moest gaan doen. Naar de start. Wachten, vooral veel en lang wachten. Zitten mijn veters wel goed vast? Het Amerikaanse volkslied. Aftellen. Een knal. Yes, daar gaan we!

Vier uur, 1 minuut en 5 seconden later kwam ik over de finish in Central Park. Net niet binnen de vier uur, maar “who cares?” Veel eerder dan verwacht zelfs, want ik had me gericht om een tijd rond de 4:15. Maar deze marathon leek het alsof ik werd gedragen, deze marathon heb ik beleefd als in een roes. Wat een mensenmassa stond er langs de weg en iedereen even enthousiast. Veel spandoeken en borden met de meest gekke teksten. Waar ik ook liep, er was altijd wel weer iets anders waarvan mijn mond bijna openviel. Prachtige gebouwen, indrukwekkende bruggen, gigantische wolkenkrabbers. Plekken die ik alleen kende van tv, daar liep ik nu gewoon langs. Wat een ervaring. WAT-EEN-ERVARING!

Dit weekend gaan vele duizenden hardlopers van over de hele wereld beleven wat ik vorig jaar heb beleefd. Net als ik heeft iedereen zijn eigen weg afgelegd om daar te mogen of kunnen lopen, en net als ik zullen ook zij onvergetelijke herinneringen maken. Een van hen is Thijs. Hij is daar met zijn vrouw en schoonfamilie en ook hij heeft een persoonlijke reden om deze marathon te lopen. Thijs vroeg mij in aanloop naar de marathon regelmatig om tips en adviezen en die kon ik hem er genoeg geven. Maar eigenlijk is slechts één tip van belang: Laat alles op je af komen en geniet!

Het is een jaar geleden en dit weekend ben ik ‘gewoon’ thuis bij mijn vrouw en kinderen. Maar zo nu en dan dwalen mijn gedachten af en ben ik weer in New York. En ik geniet!

David