Dit is het verhaal over zeven heuvels, één zeurende achillespees en één eigenwijze hardloper.

Sinds de ooievaarstrail had ik al de hele week last van mijn achillespees. De laatste twee dagen werd het werd minder, dus toch samen met Björn naar Nijmegen afgereisd en bij de Zevenheuvelenloop gestart.

Helaas gegokt en verloren, want na 2 km kon ik bijna niet meer afzetten zonder last. Dus ging mijn tempo al snel flink omlaag en wachtte ik tot ik ingehaald werd door Björn om samen verder te gaan.

Dat gebeurde na 6 km en zo ging het KiKa-duo samen verder. Maar de heuvels waren onverbiddelijk en ik kreeg wat meer last, dus na zo’n 10 km moest ik Björn laten gaan. Dat was zuur, heel zuur.

Op de een of andere manier ging het na 12 km ineens wat beter en kon ik weer versnellen. Met een lekkere eindsprint lukte het nog net om onder de 1.10 én toch ook met een goed gevoel te finishen.

Nijmegen, het was weer gezellig. Hopelijk tot volgend jaar, dan zonder blessure!