Het Bels Lijntje stond al maanden in mijn agenda, maar wie dit zonnige weekend in Baarle Nassau liep, zal mij niet tegengekomen zijn. In plaats daarvan reed ik vandaag ruim 70 km op de racefiets. Niet omdat ik niet wilde lopen, maar gewoon omdat ik even een pas op de plaats moest doen.

Eerder vertelde ik jullie al over mijn blessure die me vrijwel de hele zomer parten heeft gespeeld. Hardlopen op een heel laag pitje, maar fietsen kon ik wel. Fietsen is op verschillende vlakken minder belastend voor je lichaam, dus heb ik deze zomer vooral veel fietskilometers gemaakt. Ik bleef toch fit en gaf mijn achillespees de kans om te herstellen.

Langzaam aan ben ik de afgelopen weken het hardlopen weer op gaan pakken en op gaan bouwen. Daarbij heb ik bewust gekozen voor een intensief, bijna dagelijks trainingsschema waarbij ik fietsen, hardlopen Γ©n een beetje krachttraining zoveel mogelijk probeer af te wisselen. Deze variatie en opbouw werpt zijn vruchten af, want ik voel dat mijn lichaam met de dag fitter en sterker wordt. Of zoals mijn Polar Vantage M het zegt: mijn tolerantie wordt hoger.

Vorig weekend heb ik voor het eerst in ongeveer twee maanden weer meer dan 10 km kunnen hardlopen. En afgelopen week heb ik op Strava weer sinds lange tijd een kroontje verdiend. Met andere woorden: de afstanden worden weer langer en de snelheid gaat omhoog. Ondanks deze vooruitgang voel ik nog wel dat de blessure nog niet helemaal genezen is. Mijn achillespees doet niet pijn meer, maar als ik ga hardlopen is hij de eerste kilometers nog wat stijf. Om die reden durf ik gewoon nog niet voluit te gaan, dus blijf ik mijn huidige afwisseling en rustige opbouw gewoon nog even volhouden.

Het Bels Lijntje heb ik dus overgeslagen. Niet omdat ik geen 10 km zou kunnen lopen, maar puur om mezelf in bescherming te nemen. Als ik aan de start sta van een wedstrijd, voel ik altijd de drang om voluit te gaan. Dat zou een te groot risico zijn op dit moment. Om dezelfde reden heb ik besloten om volgende week ook niet naar Tilburg te gaan. Daar wilde ik voor de allereerste keer meedoen aan de Ten Miles, maar ook die loop komt nu gewoon nog iets te vroeg.

De eerst volgende ‘wedstrijd’ zal voor mij hoogstwaarschijnlijk de 7Heuvelenloop in Nijmegen zijn op 17 november. Daarvoor heb ik me al ingeschreven en daar heb ik ook erg veel zin in. Vanaf dan zal ik ook aan de slag gaan met het opbouwen van langere afstanden met als doel de marathon van Tokyo in maart 2020. In de opbouw daar naartoe is de Egmond Halve Marathon in januari natuurlijk een mooie tussenstap. Die inschrijving is dus afgelopen week gedaan. Geen Bels Lijntje of Ten Miles, maar er staan dus al wel nieuwe uitdagingen op de planning!

Om eerlijk te zijn vind ik het inmiddels ook wel erg leuk om te fietsen. Mijn actieradius wordt ineens een stuk groter en ik kom op plekken waar ik nooit eerder ben geweest. Dat bevalt me op dit moment prima en ik heb dan ook erg veel zin om zo te blijven trainen in ieder geval tot de triatlon van Rosmalen in juni 2020. En daarna? Misschien wordt het dan toch maar eens tijd om een eigen racefiets te gaan kopen. En dan meteen op zoek te gaan naar een volgende uitdaging. Ach, volgend jaar eerst maar eens Tokyo, Rosmalen en Berlijn, dan zie ik daarna wel weer wat er op mijn pad gaat komen voor 2021! Of zouden er tussendoor nog verrassende dingen gebeuren?

David