De afgelopen weken is me vaak gevraagd hoe het nu gaat met mijn blessure? Gelukkig gaat dat de goede kant op. Het is niet zo dat ik mijn achillespees helemaal niet meer voel, maar de pijn is weg. Als ik ga hardlopen voelt het de eerste kilometer nog een beetje stijf, maar dat trekt vervolgens weg en dan kan ik zonder problemen verder lopen. Inmiddels loop ik alweer afstanden tot 15 km!

Mijn grootste zorgen liggen op dit moment bij het vinden van een nieuw ritme. Niet tijdens het hardlopen, maar juist om het hardlopen en fietsen in te passen in het drukke werk- en gezinsleventje. In de zomer had ik natuurlijk net als de kinderen 6 weken vakantie (jippie!) waarin ik alle tijd en ruimte had om lekker te sporten. Maar nu is dat anders. De scholen zijn weer begonnen en ook ik ben dus weer druk aan het werk. Ook zijn de kinderen weer begonnen met zwemles, dansles en voetbal, dus ook daar moet tijd voor gemaakt worden. Hoe leuk en fijn ik zelf sporten ook vind, al deze dingen hebben natuurlijk voorrang.

Het wordt weer vroeger donker

Ook wordt het weer vroeger donker, wat bij mij altijd wel een motivatiedipje veroorzaakt. Dat is ook weer even schakelen. Niet dat ik hardlopen in de herfst of winter vervelend vind, in tegendeel. Maar ik merk wel dat mijn lichaam altijd weer even moet wennen. Ik moet dus steeds goed zoeken wanneer ik zelf op pad kan gaan zonder dat het gezin eronder lijdt en dat ik óók nog genoeg fijne, rustige momenten thuis kan hebben.

Het voelt als puzzelen. Ik heb een fijne baan in het onderwijs, maar ben daarin niet zo flexibel dat ik tussendoor een keer kan gaan sporten. Bovendien werk ik fulltime (momenteel zelfs meer). Wat ik steeds probeer is zoeken naar momenten dat ik woon-werkverkeer kan combineren met sporten. Zo ben ik al een aantal keren naar mijn werk gefietst (rustig), om met een omweg weer naar huis te gaan (snel). Ook met de bus naar mijn werk gaan en hardlopend terug is een optie die ik vorig jaar veel inzette. Zo sla ik twee vliegen in één klap door van mijn woon-werkverkeer meteen een work-out te maken. Mooi plan, maar deze eerste schoolweken zitten ook bomvol met allerlei vergaderingen, gesprekken en ouderavonden. Ondanks de goede voornemens komt het er dus nog niet helemaal van.

Woon-werkverkeer op de racefiets

Daar komt bij dat we thuis momenteel druk bezig zijn met allerlei zaken rondom KiKa. Zoals jullie weten ben ik via Run for KiKa Marathon ambassadeur van dit geweldig goede doel en proberen we als gezin hier zoveel mogelijk geld voor op te halen. In deze periode staan er enkele jaarmarkten op de agenda waar we aanwezig zijn. Ook deze voorbereidingen hiervoor kosten stiekem best veel tijd. Inmiddels hebben we al ruim 11.000 euro opgehaald, dus al onze inzet is zeker de moeite waard, maar dit gaat wel ten koste van de tijd die nog over was om andere dingen te doen zoals sporten.

Hardlopen voor KiKa

Kortom, op dit moment ben ik vooral zoekende naar een goed ritme. Wat ik wil is 3, liefst 4 keer in de week trainen, zonder dat iemand daar last van heeft. In het weekend lukt het me altijd wel om minimaal 1x te gaan. Meestal op zondagochtend, maar soms ook nog op zaterdagmiddag. Door de weeks is het lastiger. Vrijdag is eigenlijk geen optie en de maandag is vaak ook lastig. Ik moet dus proberen op de dinsdag, woensdag en donderdag woon-werkverkeer in te zetten of de avonden vrij te krijgen. Hoe en wanneer, dat is dus nog even zoeken.

Je ziet, zelf sporten en een druk gezinsleven is niet altijd even makkelijk te combineren. Het is altijd zoeken naar de juiste balans en regelmaat. Op dit moment heb ik die nog niet gevonden, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat ergens in de komende periode wel gaat lukken. En als dat gelukt is, kan ik vanaf de herfstvakantie gaan beginnen met de voorbereiding op Tokyo 2020!

David